Pierwsze spotkanie z Kingiem

Kilka dni temu przeczytałam pierwszą książkę króla horrorów-Stephena Kinga. Na pierwszy raz wybrałam „Zieloną milę”,ponieważ dawno dawno temu oglądałam film. Co do książki to oczywiście nie pomyliłam się. Wciągnęła mnie od pierwszej do ostatniej strony. Nie był to horror,ale kto powiedział,że musi to być ten gatunek? Obiecałam sobie,że tak sławny autor książek musi być przeze mnie przeczytany i skomentowany w internecie. Autor wprowadzał mnie powoli w świat kryminalistyczny, w którym na prawdę mi się spodobało. Nie był to skok na głęboka wodę. Bardzo dobrze King poradził sobie z opisaniem uczuć więźniów na „Starą Iskrówę”. Podczas opisu jednego ze skazańców aż poczułam przebieg jego śmierci. Strasznie się wtedy popłakałam i współczułam jemu. Największe emocje jednak przywołał niewinnie skazany olbrzym. Jego tajemniczość i pokora wywołała lęk przed jego przyszłością a przeszłością. Coffey i treser myszy to moi najbardziej ulubieni bohaterowie. Nie spodobał mi się jednak rozdział o śmierci tytułowej zabawnej myszce. Zakochałam się w tym autorze i przeczytam każdą polecaną książkę,ale jak mi się nie spodoba to będę musiała o tym napisać. Jeżeli będę miała czas i ochotę troszkę ponarzekać.  No dobrze troszeczkę się rozpisałam,ale nie na temat. Natomiast przechodząc do mojego ulubionego rozdziału… jest to rozdział, w którym Coffey uzdrawia żonę szefa więźnia,która miała raka mózgu. W tym rozdziale była radość, niewiarygodność,smutek oraz podziękowanie i politowanie także ze strony „klawiszy”. Niestety wszystko się kiedyś w życiu kończy to także musi się skończyć w książce. Ogółem rzecz biorąc książce wystawiłam 10/10 gwiazdek. Polecam ją każdemu początkującemu czytelnikowi i każdemu,co ma ją ochotę sobie odświeżyć.